سخن ناشر

بحران سوريه نام علوي‌ها را به عنوان پيروان مذهبي ناشناخته، بر سر زبان‌ها انداخته است و بسياري از سياست‌مداران، کارشناسان، دانشجويان و حتي مردم عادي تمايل دارند نسبت به اين مذهب که براي قرن‌هاي متمادي فراموش شده بود شناخت بيشتري پيدا کنند. علوي‌ها تا پيش از فروپاشي امپراتوري عثماني و تشکيل کشوري به نام سوريه، در زمره مذاهب مطرود و منزوي به شمار مي‌آمدند و به دليل اين انزواي تحميلي و ناخواسته، از يک‌سو دچار فقر فكري و فرهنگي شدند و از سوي ديگر در معرض اتهامات متعددي از سوي اهل سنت قرار گرفتند.

فروپاشي امپراتوري عثماني در ابتداي قرن بيستم، به سيادت مطلق و تاريخي اهل سنت بر ساختارهاي سياسي، نظامي و امنيتي سوريه پايان داد و اقليت‌هاي مذهبي مانند علوي‌ها و دروزي‌ها توانستند رفته‌رفته جايگاه خود را در هرم قدرت تثبيت کنند به نحوي که در سال ۱۳۵۰ هجري شمسي حافظ اسد علوي مذهب به پشتوانه جامعه علويان سوريه توانست به قدرت مطلق در سوريه تبديل شود.

بنابراين، معرفي علويان سوريه ـ که تا پيش از قرن بيستم با نام نُصَيريه شناخته مي‌شدند و هم‌اكنون نيز مخالفان، آنها را به قصد تحقير نُصَيري مي‌نامند ـ از دو بعد داراي اهميت مي‌باشد؛ اولاً لازم است علوي‌ها به عنوان يک گروه مذهبي كمتر شناخته شده مورد مطالعه قرار گيرند، ثانياً در حال حاضر كه سرنوشت نظام سوريه با سرنوشت علوي‌ها ـ به عنوان اقليتي که گمان برده مي‌شود مقدرات سوريه را در دست دارند ـ پيوند خورده است، بررسي دقيق آنها ضرورتي اجتناب ناپذير به شمار مي‌رود. از سوي ديگر، نهضت بيداري علويان در قرن بيستم و بازتعريف آنها در مذهب شيعه اماميه اثني‌عشري که با تأييد علماي بزرگ شيعه همراه شده است علويان سوريه را به يک جمعيت مهم و قابل توجه در ژئوکالچر شيعي تبديل کرده است.

اين کتاب حاوي نکات و مطالب ارزشمندي درباره علويان سوريه است. با توجه به فقر ادبيات تحقيق درباره علويان سوريه، کتاب حاضر که با اتکا به منابع معتبر به رشته تحرير درآمده است تصوير روشني از مذهبي ارائه مي‌کند که در طول تاريخ ناشناخته مانده است. خوانندگان اين کتاب علاوه بر آشنايي با اعتقادات، تاريخ و موقعيت اجتماعي علويان سوريه، اطلاعات ارزشمندي نيز درباره سوريه و تحولات اخير آن به دست خواهند آورد.